Geplaatst op april 8, 2013

De 40e en daarmee laatste blog als papa Dick! Deze serie heb ik me duidelijk meer moeten inspannen dan de blogs over Huismans, maar dan heb je ook wat ? Soms vertwijfelend in de zin van: waar doe ik dit allemaal voor? Maar één ding is me wel duidelijk geworden: ik vind het leuk om te schrijven. Het aardige en eigenaardige van schrijven is dat het leidt tot reactie. En dat je zelf het eerste publiek van het geschrevene bent, zodra de bits zich tot woorden hebben gevormd. Ik ben geen perfecte papa en dat ben ik me heel goed bewust. Dat houdt me nederig; ik denk dat elke man een gezonde dosis nederigheid (ongezond is: kruiperig) nodig heeft. Het schrijven van deze blogs betekent ook dat ik papa’s om me heen met meer dan normale interesse volg in hun papa-zijn.

Gisteren zag en hoorde ik een markante papa voor een groter publiek spreken. Het was duidelijk dat hij zijn vrouw en kids lief had. ‘Yess, dat is ‘em’. Denk ik dan. De papa die er voor uit komt. ‘That’s now a papa like an angel!’ Ikke blij. Anders dan na de Huismans blogs heb ik minder de behoefte om conclusies te trekken. En dus doe ik dat maar niet. Liever concentreer ik me op de vraag: what’s next? Waar zal ik de volgende 40 blogs over gaan schrijven? Het weer (hm)? De politiek? De economie? Commentaar op actuele dingen? Of speelser zoals blogs over woordjes? Ik houd eindeloos van woordjes, dus zeg ja! Weer iets over mijn ervaringen; iets persoonlijks? Zeg het maar.

Voor dit moment wil ik in ieder geval alle papa’s, mama’s en overige lezers enorm bedanken. Leuk om met elkaar mee te veren. Enne, zoals je van me gewend bent, maar deze keer iets ruimer: be a blessing!