Geplaatst op maart 8, 20131 reactie

IK WIL NIET!! Klinkt bekend? Kids hebben iets ontwapenends, maar ook iets wapenends zeg maar. Zo ineens vanuit het niets kan een kind zich enorm schrapzetten. Soms zeer strategisch in een drukke supermarkt, compleet met bleren en andere vormen van chantage. Soms zeer onverwacht midden op een kruising. Maar meestal heel voorspelbaar. Want anders dan bij een volwassene – hoewel? – kun je het gedrag van een kind meestal wel herleiden.

Niet dat ik je uitnodig om in de supermarkt de psycholoog uit te gaan hangen. ‘Jij wilt dus snoep. Welnu Frederika, laat eens kijken. Deze ongeremde behoefte duidt op een onverwerkt trauma, eenmaal thuis opgedaan na een vreet-maar-raak-vakantie bij tante Pollewop’. Niet doen dus. Gewoon duidelijk zijn. Maar mijn ervaring is wel dat het goed is om daarbij perspectief te geven. ‘Zeg Frederika, we gaan nu niet snoepen. Maar weet je wat?’ ‘Nou’ zegt Frederika hoopvol als je de intonatie uitdagend genoeg hebt gemaakt. ‘Zoek maar wat snoep uit voor de gezinsavond van vrijdag’. 95% van de Frederika’s heb je daarmee terug in hun vel. Maar er is een hardnekkige 5%-variant: 5 minuten later bij de kassa. ‘Mama, ik wil een verrassingsei’. ‘We kopen vandaag geen snoep, weet je nog’? ‘Maar ik wil toch NU een verrassingsei’. Welnu, daarmee luidt Frederika de fase van het Grote Negeren in. Nee Frederika, er komt geen ander antwoord. Ook al bler je de hele winkel bij elkaar. Wat dan weer reden is om de volgende keer afspraken met haar te maken voordat je uberhaupt weer een winkel met haar bezoekt ?

Eten is nog zoiets. Gebeurt natuurlijk allemaal achter de muren van de privacy. Maar men, wat een ellende soms aan tafel. Jawel, ook daarin zijn wij hier niet de enigen. ‘Schiet nou eens op met eten’. ‘Waarom eet je niet gewoon door’. ‘Heb je nou al een boterham gehad’. Welnee, kid zit gewoon wat voor zich uit te staren. Het leven is voor sommige kids één groot walhalla van niksdoen en af en toe ergens naartoe geduwd of getrokken worden. En als er een keer wat misgaat met deadlines, schooltijden enzo dan heeft papa het toch gedaan? Althans, de leerkracht spreekt mij er op aan als mijn kind te laat komt, geen drinken of geen gympakje bij zich heeft. Ja toch? Terwijl ze zeker in de bovenbouw oud en wijs genoeg zijn om het allemaal zelf in de gaten te houden.

Ach, wat zeur ik ook. Voordat je het weet zijn ze groot en helpen ze deze ouwe met eten in het bejaardentehuis. ‘Zeg pa, heb je nou al een boterham gehad’ klinkt het dan. Maar let op, dat doen ze alleen als hun liefdestankje gevuld is. Onder andere doordat jij ze als papa in hun kindertijd aandacht, tijd, samen, kadootjes, boterham smeren, spelletje Catan, naar bed brengen etc. hebt gegund. Doe je dat niet dan SMS-en ze ‘zeg pa, al bler je de hele boel bij elkaar, ik kom niet. Heb wel wat beters te doen’.

En dat laatste heeft nou net weer te maken met mijn eigen willetje als papa. Ik ga er voor. Jij ook? Be a blessing as a papa!