Kijk je wel eens naar een letter? Hoe je hem schrijft. Of welk lettertypje hij heeft. Ik wel. Ik maak me zelfs een voorstelling bij letters. Ik proef of ze bij een woord passen. Hoe ze voelen, ruiken, smaken. Welke kleur ze hebben. Vandaag de letter b. En daar begint het meteen al mee. Het lettertypje klopt niet. De klank van de ‘b’ hoort zo ontzettend niet bij een bal aan een stok. Nee joh, veel te strak. Vroeger leerde ik de b schrijven met ‘aan elkaar schrift’. Dat kwam meer in de buurt van hoe de b hoort te zijn. Uitgezakt, gebogen, vormeloos, nederig.

Spreek de b maar eens uit. Hij komt het beste uit de verf bij volkomen ontspannen lippen, waarbij je lucht uitblaast en je je lippen – ontspan – zo lang mogelijk op elkaar houdt. Dat culmineert uiteindelijk tot een zachte blob. Ziedaar de b. Maak je wel eens dikke, gebonden soep? Snert of bonensoep of zo? Dan ben je vast een b-kenner. Zodra de soep kookt, heb je hetzelfde effect als ik net over de mond schreef. Je ziet de soep omhoog komen en net als je denkt ‘waar gaat dat heen’ hoor je een lichte blob – althans, als je het gas niet te hoog hebt staan – en vormt zich de b. Je merkt dat ik ‘blob’ schrijf ipv ‘plop’. Omdat ‘blob’ nou eenmaal meer bij dat geluid hoort dan ‘plop’. Nog zo’n b-woord is bob, je weet wel de persoon die niet drinkt. Wat voor voorstelling heb je bij het woord ‘bob’? Ik vind de titel niet eervol en stoer klinken. Meer wat sneu. De bob klinkt voor mij alsof er voor hem wordt gekozen, niet alsof hij zelf voor het bobbestaan kiest.

Verder is het de b van borst en de B van borsten. En dat primair vanwege de vorm van de letter ? want voor de rest past het woord ‘borst’ qua klank absoluut niet bij wat een borst is. Er zijn andere talen die daar wat meer gevoel voor hebben.  Woorden waar je de b in optima forma in terug vindt zijn ‘blubber’, ‘bubbels’ en ‘biesbos’. Dus woorden met meerdere b’tjes. De b is ook uitstekend geschikt om nare gevoelens een uitweg te laten vinden. Vandaar dat ‘bah’ begint met de b. Naar gelieven kun je die grondig, grondiger en hartgrondig uitspreken. Net naar de gevoelens die je wilt verwoorden. Als ik de b een kleur zou moeten geven, dan zou het vaal en onopvallend zijn. Beetje huid- en camouflagekleuren. Met dito geur. Wat onbestemd, aards, humus, schroefdopwijn.

Zo op zichzelf leidt de b dus een weinig eervol bestaan. Het wordt pas interessant als de b zich verbindt met de wat snellere en sterkere letters. Wat denk je van ‘brand’. De lucht die je oppompt om de b uit te kunnen spreken komt dan goed van pas om het woord brand kracht en lading te geven. Ach, en tenslotte is de b leuk omdat hij gespiegeld kan worden naar een d, een q, een p, een petje en een slak. Omdat hij uitnodigt tot originele letterskipacties als btje, bbq (je ziet in deze combi het vlees al aan de spies zitten; yep?) en – zoals ik op spoor 2b van Amsterdam CS las – ‘2b or not 2b’. Briljant gevonden!