Tsjechië, Nederland, Letland, Duitsland. Voor sommigen onder ons roept die combinatie iets op, want we kunnen sinds mei zeggen dat het allemaal EU landen zijn. Voor anderen is het een willekeurige opsomming van Europese landen. Of het waren die fijne vakanties, toen nog samen met je echtgenoot. En voor weer anderen roept het een sfeer op van het volksgevecht dat in het gunstigste geval associaties met het woord ’voetbal’ oproept. Een paar woorden, en toch die sterk verschillende gevoelens en gedachten. Eén wereld, maar voor elk paar ogen een totaal andere wereld. Alzo lief had God de wereld. Welke wereld? Die van jou of die van mij? Toen ik afgelopen week over de dijk reed van Lelystad naar Enkhuizen, kreeg ik opeens weer die verwondering voor Gods werk. Het was een halfuur voordat koning voetbal zijn troonrede zou uitspreken. Ik wist dat ik er nog net bij kon zijn. Maar anderen namen dat risico liever niet. De weg was totaal verlaten. Normaalgesproken reden genoeg om extra gas te geven, maar deze keer overweldigde mij de ‘schoonheid van de schepping’. Normaalgesproken vind ik dat wat vormelijk klinken, maar deze keer niet. Boven mij van links naar rechts overal die diep-blauwe lucht met mooi gevormde wolken. Voor mij een dijk, die vooral imponerend was door het groen en de extra vliegroute bovenop de dijk. Een enkele meeuw, die met trage zorgeloosheid figuren maakte. Made by God. En voor mij het land. Menselijke optrekjes in de vorm van windmolens en torens. Grote meesterwerken in onze ogen. Maar in vergelijking met die machtige koepel om mij heen zo klein. Even zag ik de wereld zoals God hem zou kunnen zien. Ik ben mij er zo vaak van bewust dat wij als mensen op zo’n klein plagje aarde leven. Bergbeklimmers raken boven in ademnood, stond er laatst in de krant. Ze konden de laatste 300 meter niet volbrengen en moesten terug naar lager. Ruimtereizigers die hun leven lief hebben zullen nooit vergeten hun pak aan te trekken. Onder water en onder de aarde houden wij het niet lang uit. Ook daar zuurstofflessen en beveiliging tegen drukverschil. Goedbeschouwd zijn wij gevangenen op dat ene kleine snijpunt tussen kilometers lucht en kilometers aarde. En toch hebben wij als mens wat te vertellen. Vinden we. Zoveel opstand, zoveel geklaag. Gods liefde moet wel heel groot zijn, dat hij ons niet alleen verdraagt, maar ook draagt. Dat Hij daar zelfs het leven van Zijn Zoon voor over had. Ik zou er als vader niet aan moeten denken. Hij wel, want Hij schiep met een doel. Het was zeer goed.

18 februari 2009