Daar kan ik dus niet tegen, het weggooien van eten. Ik kan er niet tegen als iemand zijn bord half leeg eet en de rest gewoon de container in dondert. Ik kan er gewoon niet bij. En het doet me zeer. Wat maakt eten voor mij nou zo anders dan papier of een fiets of zo? Dat ik er van afhankelijk ben? Of dat er leven in zit? Misschien dat dat het is, het respect voor het leven. En het respect voor de Schepper van leven, die ons niet elke dag bix geeft maar een oneindige variëteit aan vormen en smaken om van te genieten. Zoals Hij dat zelf ook doet.

Ik heb lang in de onzalige onwetendheid geleefd over de massaliteit van de voedselvernietiging. Gewoon geen idee van gehad dat dat gebeurde en in welke grote aantallen dat gebeurde. Van huis uit ben ik gewend om alles op te eten en eventuele restjes van eten in de koelkast te bewaren tot een volgend moment. Dat leer ik mijn kinderen ook. Als ze een appel half opeten en de rest laten liggen dan kan ik daar niet goed tegen om maar wat te noemen. En in de supermarkt pak ik het liefst afgeprijsde toetjes uit het schap. Omdat ze goedkoper zijn, maar vooral ook omdat ik ze daarmee voor vernietiging bewaar.

Even wat moraliserende cijfers. Goed om je wat onrustig te maken 😉 Zo’n 14 procent van ons eten verdwijnt jaarlijks ongebruikt in de afvalbak, dat is 50 kilo voedsel per persoon per jaar. Alle huishoudens samen verspillen zo 100 duizend vrachtwagens vol goed voedsel. En we kunnen meer besparen dan we denken hoor. Wil je weten hoeveel jij weggooit? Doe dan eens de weggooitest op www.weggooitest.nl of download de app. De Nederlandse supermarkten willen dit jaar minimaal twee consumentenacties lanceren om de klant bewuster te maken van voedselverspilling. Dat zegt koepelorganisatie het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL). Op zich een mooi geluid, maar laat ze vooral ook de hand in eigen boezem steken! Wereldbank-president Jim Yong Kim noemt de hoeveelheid voedsel die wereldwijd verspild wordt beschamend. “Miljoenen mensen gaan elke nacht hongerig naar bed en toch belanden honderden miljoenen tonnen voedsel in de kliko.” En zo is het.

Men, wat is de voedselbank dan een zegen. De supermarkten en restaurants zitten natuurlijk al jaren met een luxeprobleem. Waar moeten ze heen met goed voedsel dat ze kwijt moeten? Aan personeel meegeven kan niet, want dat lokt wegmoffelgedrag uit. Uitdelen aan het publiek kan ook niet, want dat verstoort de markt. Ze zouden die producten nog mee kunnen geven met klanten in plaats van allerlei actiestickers. Gewoon bij elke 25 euro iets uitzoeken uit de ‘bijna weggooibak’. Dat zou voor mij een reden zijn om die supermarkt te bezoeken. Maar de meeste mensen zal dat niet aanspreken. Resteert de voedselbank. Alles wat (bijna) over en uit is doorschuiven naar de voedselbank. Zodat zij de armen daarmee kunnen voeden. Een prachtige gedachte, waar ongetwijfeld allerlei praktische en formele beperkingen bij komen kijken.

Mijn oproep is heel praktisch. Doe de weggooitest en wees je bewust van de zegen van voedsel. Stop de verspilling! En eigenlijk zou ik nog een stap verder willen. Wat zou ik graag zien dat we als dorp of als regio een ‘verspilvrije zone’ instellen, waarin consumenten en restaurants en voedselbanken en overheid en supermarkten en landbouw en iedereen die zich verder wil aansluiten samen de verspilling tegengaan. Zodat er niemand honger hoeft te lijden. Oeps, de test geeft aan dat ik 50 kilo per jaar weggooi. Werk aan de winkel!