Afvalverwerker van Gansewinkel heeft ooit een mooie kreet geïntroduceerd. Afval bestaat niet. De kreet intrigeert mij. Sowieso intrigeert duurzaamheid me en ben ik voortdurend nieuwsgierig ‘hoever we zijn’ met zijn allen.

Een mooie ontwikkeling van de laatste jaren is dat we steeds meer afvalstromen scheiden. Het is wat lastig, al die containers maar het scheiden van afval maakt inzichtelijk wat restafval is en wat als groen, plastic, blik, papier of glas kan worden gerecycled. Het is natuurlijk even wennen, ook bij de verdeelstations – die vroeger de vuilstortplaats heette – zie je dat. Diverse containers voor diverse soorten afval. Dat geeft hoop en helderheid. En het geeft ook een schril contrast met die enorme vuilnisbelten in armere landen waar de hoeveelheid plastic waanzinnig is en de belt binnen de kortste keren één dampende brok ellende is. Niet dat vuilverbranders zitten te wachten op scheiden van afval, want uiteindelijk moet er wel voldoende brandbaar materiaal over zijn om de verbrandingsovens aan de praat te houden. En we hebben al zo weinig afval. In 2011 was de hoeveelheid afval net genoeg om de afvalverbrandingsinstallaties aan de praat te houden waardoor allerlei gedachten werden gevormd over het importeren van afval uit andere landen. Jawel! Tegelijkertijd is scheiden van afval goed. HVC garandeert dat 90% van het plastic wordt hergebruikt tot granulaat en korrels die worden hergebruikt. Het is een bijzonder wereldje, dat afvalwereldje..

Wat ik ook fantastisch vindt zijn woningen van plastic. Oscar Mendez maakt huizen met en voor armen in Colombia. Zie het filmpje op YouTube. Al jaren wordt er van alles gemaakt van plastic. Bermpaaltjes, schuttingen etc. Maar huizen voor armen is wat mij betreft de gouden greep, mits het plastic geen kwalijke stoffen afscheidt en de productie van de huisjes locaal plaastvindt. Al die plastic verzamelaars in Afrika, Azie en Zuid Amerika kunnen dan waar voor hun geld krijgen. Plastic wordt dan minder snel weggegooid in de eindeloze vuilnisbelten. Minder plastic soup in de oceanen. Wat mij betreft is dit een concept om fors in te investeren als overheden en NGO’s.

Afvalprobleem opgelost? Helaas. Er zitten een aantal rauwe randjes aan het afvalvraagstuk. Neem kernafval dat de eerste honderd jaar in Zeeland ligt opgeslagen. De eerste 240.000 jaar is blootstelling aan dat afval gevaarlijk. Dus zeg maar 10.000 generaties. Omdat we het niet eens kunnen worden over een betere oplossing. Volgens Greenpeace kunnen we ook makkelijk zonder onze enige kerncentrale in Borssele die maar 4% van onze energie levert. Dus kappen met die zooi! En dat is alleen nog maar Nederland. Alle landen om ons heen leveren meer kernenergie, met Frankrijk als absurde koploper met 80%. En vlak over de grens hebben we een lekkend mandje staan in Doel in België. Dus ook al regelen we het hier goed dan hebben we ons doel 😉 nog niet bereikt. Maar read my lips, dat wordt nog wel een dingetje de komende jaren.

Een ander probleem is de stort van oude computers in ontwikkelingslanden. Tik maar eens ‘dump computers’ in op Google Afbeeldingen. Word je niet vrolijk van. Er zijn wel genoeg elektronica recycling bedrijven, maar die halen alle bruikbare spullen eruit. De rest is zogenaamde e-waste en tonnen daarvan worden geëxporteerd naar landen als Ghana, Afrika, waar het één grote stinkende giftige berg rotzooi vormt waar kinderen op rondrennen. Lekker dan. Ik neem maar aan dat dat illegaal gebeurt en dat stort via de reguliere weg wel goed gaat.

Er is hoop. Niet alleen een hoop afval, maar ook een hoop zicht op verbetering. We zijn het ons in toenemende mate bewust, dus dat is alleen al winst. Maar misschien nog één puntje ter overweging. En dat is het boekje van Babette Porcelijn over de verborgen impact van ons handelen. Ze betoogt dat onze ecologische voetafdruk in belangrijke mate wordt bepaald door ons koopgedrag. Voor mensen die niet veel vliegen, niet veel auto rijden en niet veel vlees eten is het zelfs nummer één van impact-hebbers. Het kopen van spullen betekent gebruik van grondstoffen, (koel)water, transport etc. Haar oproep is om minder te kopen. Meer her te gebruiken en te herstellen. Daar sluit ik me van harte bij aan, hier zittend met een afgeknipte spijkerbroek als korte broek. Ook al betekent dat voor de vuilverbranders minder afval om te verstoken. Het zij zo .. !