Al Gore heeft mij in 2006 met zijn Oscar winnende documentaire ‘An Inconvenient Truth’ aan het denken gezet. Niet dat ik de documentaire gezien heb – in mijn ondoorgrondelijke luiheid heb ik die op het jullie vast ook niet onbekende ‘(n)ooit-nog-eens-lijstje gezet’ -. maar toch heeft alle ruis er omheen mij wel een nog net aangename mate van ongerustheid en gewetensvorming bezorgd. Dus het gaat langzamerhand toch de verkeerde kant op. Dus wij moeten iets veranderen aan onze levensstijl. Dus ik ook. Huh, ik? Ja, en jij ook… Inconvenient, ongemakkelijk, dat is zo precies het goede woord. Briljant gevonden. Bij ‘foute levenswandel’ of ‘harde waarheid’ waren veel mensen afgehaakt omdat ze dat zo niet voelen en het zo ook niet willen voelen. Zo slecht doe ik het niet. Maar ongemakkelijk is het wel..

Deze winter was het warm. Veel te warm voor een gezonde Hollandse winter. En omdat we nou eenmaal in een tijd leven waarin de korte termijn allesbepalend is – whatsapp laat immers maar een zeer beperkte historie zien – fleurde ik in eerste instantie op van die warme winter. Lage gasrekening, meer zonuren voor mijn zonnepanelen, geen noodzaak voor winterbanden. Maar als die reflexen niet tijdig in groter perspectief worden gebracht dan ontaarden ze in domheid. Een lagere gasrekening voor ons Nederlanders betekent een tegenvaller in de staatskas. Eén keer raden wie dat mag betalen. Een zachte winter is leuk voor de zonne-opbrengsten, maar hoeveel schuift dat in vergelijking met het in leven blijven van schadelijke insecten? Rentokil draaide tijdens warme winters overuren. De laatste jaren is de bijensterfte alarmerend. En wat is de belangrijkste oorzaak voor deze bijensterfte? De overkill aan bestrijdingsmiddelen… En hoe gek het ook klinkt, bijen zijn geen bijzaak! 😉 Wij hebben de bijen nodig voor de bevruchting van onze gewassen. Enfin, na al deze wat langere termijn gedachten hoop ik dat je die warme winters wat gaat relativeren. Misschien leuk voor mij op de korte termijn, maar op de lange termijn niet gezond.

De heftige regens in de Balkan, de droogteuitputtingen in Afrika, het smelten van de Noordpool en de heftige stortbuien in Nederland zetten me eindelijk eens aan het denken. Versobering is geen ‘nice to have’ meer maar wordt steeds meer een ‘must have’. Voor onze veiligheid, voor ons levensgeluk en om onze kids een groene toekomst te geven. En zo kom ik weer bij mijn geliefde thema: God heeft de wereld prachtig en in balans gemaakt. Aan ons de taak om de balans niet te veel te verstoren. En voordat ik weer eens moraliserend wordt hou ik mezelf de spiegel voor.

Wat draag ik nou concreet bij aan een duurzamere aarde? Ik ga zo veel mogelijk op de fiets mee naar school, maar heb twee auto’s voor de deur. En we gaan met het vliegtuig op vakantie dit jaar. En we fikken regelmatig – weliswaar onbehandeld, maar toch – hout in de tuin. Zeg maar: score 4. Afval is geen afval meer heb ik geleerd. Dus gaat het met name nog om die hele kwalijke stoffen. Die gebruik ik minimaal. En om het sorteren van het afval. Dat doe ik graag. Score 7. Vlees eten doen we graag, maar ik hak de 500 gram gehakt in drie stukken voor in de diepvries. Per maaltijd dus – als er gehakt in komt – niet meer dan 167 gram. Maar pe saldo wel ongeveer elke dag vlees… Score: 5. Fair trade is een volgend gevoelig puntje. Eten moet vooral lekker zijn. Als het ook nog fair trade is is dat mooi meegenomen. En bij kleding kijk ik er al helemaal niet naar. Ik koop veel tweedehands kleding, maar nieuwe kleding dan ga ik echt niet op internet kijken. Score 5. We eten veel uit de groentetuin. Onbespoten, hooguit slakkekorrels (volgens het pak zijn die biologisch…). Score: 9. Zonnepanelen op het dak, dus minder afname van stroom. Yeah, toch nog een feel-good dingetje. Score: 10.  Nou, ik geloof dat ik daarmee het grootste deel wel te pakken heb.!? Score 40 van de 60. Een 6,7… Valt me eigenlijk nog wel mee!

Kom op, hoe zien jouw scores er uit? Pas als we ons hier samen sterk voor maken gaat het iets opleveren. Tot die tijd blijft het geite-wollen-sokken-gemekker.