Er bestaat een rechtstreeks verband tussen het aantal kinderen dat per vrouw geboren wordt en de groei van de economie. Een economie schijnt kiet te draaien als er gemiddeld 2,1 kind per vrouw geboren wordt. En Nederland zit momenteel op 1,76 kind per vrouw.
Dat dat verband er is is simpel uit te tekenen. Voor elk kind dat we krijgen – mijn mening: een kind ‘krijg je’, ‘voorkom je’ of ‘weiger je’, maar ‘neem je’ niet; een bitterbal ‘neem je’ – is er een uitgesteld economisch rendement, een incubatietijd, van 25-35 jaar. Want dan wordt het kind, gevoed en genormeerd en geschoold, economisch productief. Hoe meer kinderen, hoe meer productiviteit. Op zich lijkt 2,1 per vrouw vrij veel. Maar je moet je wel realiseren dat er ook vrouwen zijn die geen relatie hebben, geen kinderen kunnen krijgen of geen kinderen willen krijgen.
Een land waar je de effecten van de gezinspolitiek goed kunt zien is China. In 1979 werd daar de éénkindpolitiek ingevoerd. Ouders mochten vanaf dat moment slechts één kind ter wereld brengen. Een tweede kind was strafbaar. Inmiddels wordt het effect zichtbaar. In 2012 is de populatie beroepsbevolking er afgenomen met ruim 3 miljoen. De verwachting is dat die daling zal doorzetten. En dat zullen ze merken, de Chinezen! Bovendien hebben de meeste stellen ‘gekozen’ voor een jongetje. Ook dat zullen we de komende jaren merken op de internationale date-markt.
Ik moet er wel wat om gniffelen. De SGP heeft haar stinkende best gedaan om de grote gezinnen financieel te beschermen tegen de gevolgen van het liberale regeerakkoord. En nu sijpelt dus langzamerhand het besef binnen dat het vergroten van het aantal Nederlandse kinderen een belangrijke, zo niet de belangrijkste, sleutel is voor economische groei. Dat zit de liberalen natuurlijk helemaal niet lekker. Jarenlang werd er gehamerd op arbeidsparticipatie door de vrouw, weg van het aanrecht en dat soort dingen. Vervolgens werd de kinderopvang op- en afgetuigd. Allemaal geen stimulans voor de vrouw om haar kinderschare uit te breiden. Ik ben dan ook heel benieuwd wat de regering gaat doen zodra ze haar houding van non-decision hebben doorbroken. Want reken maar dat er partijen zijn die dit punt met alle macht buiten de politieke agenda willen houden. Te kneuterig.
Maar goed, laten ze wel opschieten in Den Haag zodat wij meer-dan-twee-kids-gezinnen nog even kunnen gaan cashen. Het is alsof je op de achterste rij zit te luisteren naar een spreker. En dat die spreker dan besluit om aan de andere kant van de zaal te gaan staan, zodat je opeens vooraan zit en op het podium wordt geroepen voor een bos bloemen. Voor mij hoeft het niet hoor. Laat het dan zijn voor die gezinnen met vier of acht kinderen die tot nu toe de blik meekregen van ‘moet je die vrouw zien; dat is geen moeder, dat is een baarmoeder’. En ‘de wereld is al zo vol, doe effe normaal man en beheers je’. Dat die gezinnen eerherstel krijgen.
Even op een rijtje. We kunnen dus gezinnen (financieel, fiscaal) stimuleren om meer kinderen te krijgen. Maar wie pakt die handschoen op? Christelijke ouders zullen zich niet veel van zo’n stimulans aantrekken omdat hun aantal kinderen niet verbonden is aan welk gewin dan ook. Immigratie is ook geen oplossing, omdat de economische deelname van deze volwassenen en hun kinderen pas na jaren integratie rendeert. Als het al rendeert. Wisselende relaties stimuleren dan maar? Want bij wisselende relaties zie je vaak dat het nieuwe koppel zich openstelt voor een ‘liefdesbaby’. Maar dat botst weer met mijn oproep om elkaar vooral trouw te blijven.
Tja, dan zit er niets anders op dan dat de politici het goede voorbeeld gaan geven. Zet het maar op de agenda Mark. En je bent nu 47. Zoek een lieve, iets jongere, vrouw en stel je open!