Heer, soms lijkt het

zaad dat ik steeds zaai meer

op een pluisje in de wind;

het gaat voorbij,

mijn oog gaat verder

naar iets anders dichterbij. Ik zie niet

hoe mijn pluisje U verwarmt;

hoe U het verder draagt en brengt

naar ergens verderop;

het landt daar in Uw aarde en U vindt

een ander voor het water, nog één

voor het onderhoud, terwijl het levend

troost vindt in Uw zon. Groeit door

tot eindelijk mijn oog

het weer kan zien. Verrast ben ik

als U mij naast U roept en mij

die bloem laat zien, vertelt dat

ik en velen meer. Hem

plukt en toevoegt

aan Uw eeuwige boeket.

Dick Tillema, 13 januari 2021