Velen zal deze kreet absoluut niks zeggen. Voor anderen is er op dit moment nauwelijks een thema te bedenken dat hen meer bezig houdt. Zo gaat dat met ons mensen. Waar ik op doel is dat de synode van de Gereformeerde Kerken (Vrijgemaakt) in Elspeet heeft besloten dat ook vrouwen dominee, ouderling en diaken mogen worden. Een vooruitstrevend besluit. Het contrast met de plaats van handeling, het reformatorische Elspeet, kan haast niet groter. Ik voel behoefte om er iets van te zeggen, een paar gedachten te uiten.

@ Het wordt tijd dat vrouwen worden bevrijd van hun ballast. Ik houd van vrouwen, anders dan dat ik van mannen houd. Ik houd van vrouwen omdat we aanvullend aan elkaar zijn. Vrouwen zijn gemiddeld genomen meer dan mannen in staat te praten. Schakelen sneller. Hebben meer gevoel voor schoonheid. Kunnen veel registers tegelijk bedienen, waardoor hun spreken een mix is van denken, voelen, zijn, worden, luisteren, verbinden. Ik vind het (meestal) een verrijking als vrouwen praten en om met vrouwen te praten.

@ De ballast die wij mannen aan vrouwen geven zit onder andere in hele kleine dingen. Afgelopen week nog moest ik ergens een verantwoordelijkheid beleggen en sprak ik daarvoor een man aan, waarbij ik een vrouw negeerde. Ik schaamde me toen ik me dat realiseerde. Ik had geen goede reden; ook zij was zondermeer capabel. Als het gaat om ‘openstellen voor vrouwen’ dan is dat meer dan feitelijk. Het gaat over mannen die iets van vrouwen vinden. ‘Toelaten’. ‘De vrouw mag’. ‘We geven vrouwen de plek die ze toekomt’. Dat klinkt als recht (man) geeft gunst (vrouw). Macht (man) tegenover toegeworpen (vrouw). Maar dit speelt niet alleen in de kerk hoor. Zowel in het Burgerlijk Wetboek als in de Wet Bestuur en Toezicht staat – even kort door de bocht – dat 30% van de leiding uit vrouwen moet bestaan. We hebben anti-discriminatie beginselen opgesteld, zelfs positief gediscrimineerd. Maar wanneer laten wij, mannen, al dat gedoe nou eens los. Door de normale, natuurlijke, acceptatie van de vrouw.

@ Werkinhoudelijk heb ik zowel met mannen als met vrouwen te maken. Kan ik met beiden snelheid en inhoud ontwikkelen. Maakt het voor het werk niet uit of een man of een vrouw aan de top staat. Het werk gaat er gewoon om door. Er zit gewoon iemand met capaciteiten. Meestal zijn het wereldwijd mannen die de hogere leidinggevende functies vervullen, die de meer fysieke beroepen vervullen, technisch smerig worden. Meestal zijn het vrouwen die de zorgzame beroepen vervullen. Mannen en vrouwen verschillen en meestal zie je dat terug in de beroepskeuze en/of de invulling ervan. Blijkbaar is dat in de schepping gelegd, hoeveel moeite we daar als Nederlanders soms ook mee hebben. Ik juich het toe als jonge vrouwen hun uren minderen omdat ze voor hun kinderen willen zorgen, hoeveel last ik er ook van heb op de werkvloer. Het prille contact tussen moeder en kind is maar moeizaam vervangbaar door vader of derden. In de Bijbel zie je ook dat mannen en vrouwen werken. Je ziet met name stereotypen van mannen als soldaat, visser en herder. En vrouwen in de zorg, de kleding en bij de kinderen. Maar ook een enkele vrouw als rechter, als marktkoopman, als verkoopster. Die paar uitzonderingen uit de Bijbel hebben in de ‘vrouw in het ambt discussie’ al zoveel nadruk gehad dat het haast karikaturen geworden zijn.

@ In de kerk ligt het nog weer anders. De kerk is een lichaam, waarin iedereen door de Geest gaven krijgt toebedeeld. Vrouw, man, jong, oud. Bij veel gaven loopt dat dwars door de gemeente heen. Profeteren, woorden van kennis, onderwijs, aanbiddingsleiding, ondersteunen van hulp behoevenden. Tegelijkertijd zie ik dat als er iemand gezalfd wordt tot profeet, priester of koning in het Oude Testament of tot oudste van de gemeente in het Nieuwe Testament, dat dat zonder uitzondering mannen zijn. Daarbij wordt benadrukt dat oudsten moeten worden uitgekozen die een goede relatie met hun vrouw hebben. Ook wordt benadrukt dat de man zo met zijn vrouw om moet gaan als Jezus met de gemeente omgaat. Harmonie als voorwaarde dus. Lijkt een beetje op de moderne arbeidsverhouding. De CEO is geen autoriteit meer, maar heeft wel gezag en eindverantwoordelijkheid. Hij of zij overlegt met managers, houdt feeling met het personeel. Lijkt in veel opzichten één van de werknemers. Tot het punt van interne en externe eindverantwoording. Dan is deze persoon aan de bak. Ik proef in de Bijbel dat God het ook zo bedoelt voor het gezin en voor de kerk. Op die manier ben ik hoofd van mijn gezin en is de man hoofd in de kerk.

@Harmonie is een betere oplossing dan gelijkstelling. Mannen en vrouwen zijn verschillend geschapen. Hebben in de kerk verschillende functies toebedeeld gekregen. Dat wringt met de moderne Nederlandse opvatting dat man en vrouw in alles gelijk zijn. Dat sijpelt door naar de kerken. De harde koerswijziging in de Vrijgemaakte kerk was niet nodig geweest als de mannenbroeders de afgelopen jaren meer ruimte hadden gegeven aan de vrouwen. In onze evangelische gemeente worden oudstenparen ingezegend. Samen. Waarbij de man oudste is en de vrouw vrouw-van-oudste. Over belangrijke kwesties wordt samen met de vrouwen doorgesproken. Als er een teamleider wordt ingezegend dan hebben de oudste en zijn vrouw daar elk een rol in. Aanvullend op elkaar. Op zondag preekt meestal een man, maar kan ook een vrouw zijn. Ik denk dat je zo op een harmonieuze manier als man en vrouw je taak kunt vervullen.

@Trek je de lijn verder door en stel je een vrouwelijke voorganger van een gemeente aan dan kan ik dat moeilijk meer verenigen met de Bijbelse principes. Idem met een oudstenraad die voornamelijk uit vrouwen bestaat. Omdat daarmee de eindverantwoordelijkheid van de man niet meer aan de orde is.

@In een eerder epistel heb ik al betoogd dat ik het ook niet raadzaam vind om deze stap te nemen omdat mannen zich dan zullen terugtrekken.

@Nog een laatste opmerking. Ik merk dat dit onderwerp mensen raakt. Dat het pijn, boosheid, verdriet oproept. Dit is dan ook één van de vijf grote thema’s die Willem Ouweneel beschrijft in zijn boekje ‘olifanten in de kerk’. De andere vier zijn schepping/evolutie, gaven van de Geest, homosexualiteit en doop. Ze houden ons als christenen bezig en in veel gevallen verdeeld. Willem laat de verschillende kanten zien en schrijft een kleine evaluatie. Hij laat vooral zien dat gelovige mensen met de hand op de Bijbel tot verschillende inzichten kunnen komen. Dat houdt me bescheiden in mijn oordeel. De één kiest voor de vrouw in het ambt om daarmee God te dienen. De ander onthoudt zich ervan om daarmee God te dienen. God ziet het hart aan. Hij weet of je Hem en zijn Woord serieus neemt. Ik ben er meer en meer van overtuigd dat die hartsintenties wezenlijk zijn in welk dilemma dan ook. Wat ik schrijf is niet in beton gegoten, maar wil ik het steeds weer toetsen aan de Bijbel. Dat maakt het omgaan met deze thema’s wat minder spannend en maakt dat ik mijn Zus/Broer die met dezelfde hartsintenties andere keuzes maakt onverminderd lief wil hebben, hoe lastig dat soms ook is.