Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Geweldig en goor tegelijk. Deze week kwam het kookboek van de Indiase schrijfster Lirpa Nee ‘Cooking with Nasal Discharge…’ op de markt. Volgend voorjaar komt de Nederlandse vertaling. Het verhaal gaat dat ze haar ontdekking per ongeluk deed, zo schrijft ze in haar voorwoord. Een van haar kinderen was verkouden. Uit haar ooghoeken zag ze dat het snot vanuit de neus in het prakje op de lepel van het kind drupte. De telefoon ging en terwijl ze druk geconcentreerd aan het praten was likte ze volautomatisch de lepel van haar kind af. Om zich daarna met een schok te realiseren wat ze gegeten had.

Ze wilde het weer uitspugen, maar ze was verrast door de mild ziltige, anijsachtige smaak en de gelei-achtige bite. De volgende dagen begon ze er mee te experimenteren. Snot bleek een prima middel als gelei op de taart en als anijsachtige smaakmaker in de melk. De hobby begon uit de hand te lopen. Ze begon zich in de nasal discharge te verdiepen, gaf naam aan kleur en vorm van de verschillende hoedanigheden. Ze gaf er namen aan als ‘green which’, ‘colourless health’ en ‘hello yellow’. Het voert me wat te ver om te beschrijven, maar het was een aparte ervaring dat kan ik je wel vertellen. Dus als je nog een keer niet weet wat je moet koken, zoek het boekje dan even op. Dan hoef je niet voor Piet Snot aan tafel te zitten 😉

NB Mocht je dit bericht al te serieus nemen, draai dan de naam ‘Lirpa nee’ even om.

Koken met Snot