De komende dagen is mijn vrouw op pad. Een goed moment om wat woorden te geven aan de man en zijn relatie. Maar vooropgesteld: we hebben het goed samen. Dus verwacht in deze column geen frustratie maar beschouwing en reflectie.
Het leven zit vol met duale trekken. Persoonlijk. Samen doen tegenover alleen doen. Loslaten tegenover vasthouden. Leiding geven tegenover leiding ontvangen. Klimatologisch. Winterkou tegenover zomerwarmte. Lenteopbouw tegenover herfstafbraak. Politiek. Links knokken voor de armen tegenover rechts knokken voor de rijken. Relationeel. Mannen tegenover vrouwen.
Dat zou je zomaar denken, dat mannen dan dus ook tegenover vrouwen staan. En hoe meer ik op deze aardbol rondloop, hoe meer trekjes ik zie van mannen tegenover vrouwen. Mannen zijn zo anders dan vrouwen dat de neiging groot is om in een relatie je eigen leven te leiden. Het stereotype beeld van man en vrouw (hij fysiek gericht, doelen, ego, wijs, geld, macht, aanzien en eer; zij relationeel, mooi, multitasking en slim) hebben we een aantal jaren geleden met kracht in de kliko gesmeten, maar het is als een boemerang. Omdat mannen en vrouwen dat beeld zelf steeds weer bevestigen.
De huidige tijdgeest mag ons wat kosten. Blijkbaar. Om me heen zie ik mannen vissen omdat vrouwen praten. Ik zie vrouwen druk multi-tasken waarna mannen de eer van dat gezwoeg opstrijken. Ik zie dat mannen vrouwen omhoog duwen op maatschappelijke ladders terwijl ze weten dat die ladders niet zijn getest op veiligheid. Ik zie hordes fanatieke mantelpakjes terwijl mannen hun stropdas af doen terwijl ze de macht in handen houden. Ik zie op de sportschool mannen met spieren en vrouwen met figuur. Ik zie vrouwen op het schoolplein omdat mannen niet in deeltijd kunnen. Ik zie vrouwen zichzelf slopen omdat ze grenzen willen verleggen waaraan mannen halsstarrig vasthouden. Ik zie vrouwen en mannen meer dan ooit bezig met hun uiterlijk omdat ze niet gehoord en niet gezien werden. Ik zie in de kerk mannen makkelijk afhaken en vrouwen gretig inhaken. Ik zie dat zelfvervulling relaties verteert en vervangt. Ik zie mijn vrouw naar haar werk gaan en voel dat de bewijslast voor mijn dagbesteding aan mijn kant ligt.
Het wordt tijd dat we ophouden met leven in een kramp. Wees gewoon man en vrouw zoals je gemaakt bent. Een fijne man verwoordde het laatst zo: Mannen hebben behoefte aan eer en bemoediging. Vrouwen aan bescherming en aandacht. Als we nou eens beginnen met die verlangens van elkaar te vervullen. Als je een (potentieel) gezonde relatie hebt zou ik je het volgende willen meegeven: Lieve vrouwen, bewijs je man eer. Bewaar – voor zover mogelijk – je strijdpunten voor de binnenkamer. Spreek altijd waarderend over hem waar anderen bij zijn. Of hij er nou zelf bij is of niet. En bemoedig hem. Want onder die soms wat harde emotieloze schil zit dat kleine jongetje dat wil horen hoe goed hij het doet. Met name van jou. Beste mannen, geef je vrouw aandacht door naar haar te luisteren. Ook als haar verhaal alle kanten op gaat. Luister naar haar woorden, maar meer nog naar haar onderliggende gevoelens. Naar haar hart. Laat haar uitspreken en neem de tijd. Bescherm je vrouw fysiek en mentaal. Laat niemand aan je vrouw komen in woorden of daden. Ze is uniek en alleen van jou.
Veel mannen hebben de verandering al ingezet. Er zijn mannenbewegingen ontstaan. Musketiers, fik-maten. Mannen die fysiek barre tochten ondernemen of in late uurtjes rond een kampvuur kruipen. Tijdens die tochten praten ze als mannen onder elkaar over de wezenlijke dingen. Bieden ze elkaar uitzicht uit het verwarrend geworden beeld van de relatie tussen man en vrouw. Niet om zich terug te trekken uit een vervrouwelijkte wereld, maar met het al dan niet uitgesproken doel om weer in hun bestemming te komen als man, als partner, als vader. Ook als de vrouw op pad is.