Iedereen heeft een Onderste La, waarin dingen liggen te wachten. Je moet ze nog doen, maar je komt er niet toe. Stelt het uit. Wacht te lang. En ondertussen weet je dat het er ligt. Vervelender nog: hoe langer het er ligt, hoe meer het je aandacht opeist, je schuldgevoel vergroot en de denkbeeldige omvang van de klus proporties van ongezonde omvang krijgt. Dat noem ik De Onderste La.

In de huidige tijd wordt benadrukt dat je beter kunt investeren in de dingen waar je goed in bent, dan in de dingen waar je niet goed in bent. Daar ben ik het mee eens. Tegelijkertijd blijkt uit wetenschappelijk onderzoek dat het effectiever is om remmende krachten aan te pakken dan om positieve krachten te bekrachtigen. Die twee uitspraken lijken tegengesteld, maar dat zijn ze niet. Hoe meer je in staat bent om remmende, negatieve, energie slurpende krachten te verminderen, te verwijderen of om te buigen in positieve krachten, hoe meer energie er vrijkomt om je te richten op de dingen waar je goed in bent. Maar hoe? Hieronder wat gedachten over een aanpak, waarbij ik onderscheid maak tussen belangrijke voorbeelden die meer in het zakelijke liggen en voorbeelden die meer in het menselijke liggen. [dingen die niet belangrijk zijn daar moet je je zo min mogelijk mee bezig houden, dus ik behandel alleen het belangrijke]

1. Zakelijk. Je gaat naar je werk, doet daar van alles. Je werkt hard en je bent eigenlijk wel tevreden over wat je allemaal verzet. En toch blijven er belangrijke dingen liggen. Een onderzoek dat je nog moet bekijken. Een klant die je nog moet bellen. Een factuur waar je nog iets mee moet. Een lange mail van een medewerker waar je tegenop ziet. Elke keer als je je stapels of je mails doorneemt dan komt dat ene ook voorbij. En je denkt de eerste keer: nu effe niet, komt later wel. De tweede keer: o ja, zucht. nee, andere keer. De derde keer: o nee he, die ligt ook nog. kan ik er nu echt niet bij hebben hoor. Enzovoort. Elke keer wordt je zucht groter en wordt je gevoel negatiever. Dit zijn nou die remmende krachten. De oorzaak kan verschillend zijn. En verschillende oorzaken vragen om een verschillende aanpak.

a. Je bent niet goed in die klus. Zoek iemand die er wel goed in is. Ruil zo mogelijk werk om, zodat er een win-win situatie ontstaat. De volgende keer weet je elkaar dan te vinden. Of zoek een systeem dat je helpt bij deze klus. [Zie ook ‘Getting things done’]

b. Je hebt het te druk met andere dingen. Dat is vaak een schijnwerkelijkheid. Als je het echt structureel te druk hebt dan zul je in overleg met je baas moeten snijden in je taken. Je hebt er geen van beiden wat aan als je ziek thuis raakt. Maar de meeste mensen hebben het niet structureel te druk, maar kunnen hun prioriteitsstelling beter maken. Ik heb ooit bij een verzekeringsmaatschappij gewerkt waar ik letselschadezaken behandelde. Complexe zaken met elk hun eigen dynamiek. Soms dikke pakken papier van advocaten of lastige juridische vraagstukken. Je hebt dan wel eens de neiging om zaken onderop de stapel te leggen. Ik had daar een collega die de gewoonte had om elke dag één dossier aan te pakken die in de categorie ‘Onderste La’ zat. Gevolg was dat deze collega altijd met plezier naar zijn werk ging. Want de Onderste La was in no time verdwenen. Die tip wil ik jou ook meegeven. Doe elke dag of mijn part elke week tijdens je beste werktijd (voor de meesten ‘s morgens 10.00 uur) één zo’n klus en je zult zien dat het meevalt en dat er positieve energie vrijkomt. Ben je een samendoener, spreek dan samen met iemand anders af om de klus aan te pakken. Overigens is dat ook wat managementgoeroes adviseren: laat een stuk nooit (meer dan) twee keer door je handen gaan.

c. Je kunt je niet concentreren. En dus pak je eigenlijk altijd maar de makkelijke klusjes en laat je de moeilijke liggen totdat het echt niet anders meer kan. Concentratie is heel persoonlijk en je kunt zelf het beste bepalen hoe en wanneer jij je het beste kunt concentreren. De één kan zich het beste concentreren in een universiteitsbibliotheek met tig studenten, de volgende met muziek in de oortjes en een derde in eenzame afsluiting. Leer jezelf kennen en handel er naar! In de verzekeringstijd zaten we op een kantoorzaal met een flink aantal mensen. Als ik me dan echt moest concentreren dan pakte ik mijn spullen op en ging ergens anders zitten. Zodra ik de zaak af had ging ik met voldoening weer naar mijn eigen plek.

d. ?? Misschien heb je nog andere redenen?

2. Menselijk. Bovenstaande punten zijn ook van toepassing op menselijke relaties. Het kan zijn dat je het goed moet maken met iemand. Dat je iemand moet vergeven, maar je komt er niet toe. En hoe langer je wacht, hoe meer gedachten en gevoelens stapelen zich op. ‘Ja, hij ziet me aankomen’. ‘Wat moet ik tegen hem zeggen dan?’ ‘Hij is het vast al lang vergeten, sta ik flink te kijk’. ‘Gewoon niet meer aan denken’. Of je hebt iemand iets beloofd, maar hebt het niet gedaan. Dat kan aan je vreten totdat je geen vlees meer over hebt. Een Afrikaans spreekwoord zegt ‘Een bitter hart eet zijn eigenaar op’. Verkijk je niet op de omvang van het punt, want juist persoonlijke dingen kunnen klein beginnen maar een enorme omvang krijgen. Eigenlijk is er maar één advies in zulke situaties: onderken het en maak er werk van. Do it now! Dat kun je alleen doen, of samen met iemand die je vertrouwt of als het echt lastig is met professionele begeleiding.

Wat zou er veel positieve, blije, hartverwarmende energie vrijkomen als iedereen aan het werk zou gaan met al deze ballast. Om zich daarna vrij en open in te zetten met al die mooie gave die zij/jij gekregen heeft….!