Even hingen mijn vingers boven het toetsenbord. De aarzeling die ik heb bij het schrijven over een onthoofding. Ik kan best tegen een stootje, maar onthoofding is zoiets gruwelijks, wat kan ik daar over schrijven zonder te relativeren of haat aan te wakkeren? Beide zou ik niet willen. Isis ging al weken te ver met het op brute wijze neerzetten van een oeroud Kalifaat. Dat mensen de landsgrenzen willen herzien – alla. Maar laat dat dan in een democratisch en juridisch geborgd proces gestalte krijgen. Deze manier van handelen bewijst maar weer eens dat barbaarsheid van alle tijden is. Of zoals een vriend van mij laatst zei: ‘Wij niet van haar geschiedenis leert, zal haar moeten herhalen’.
Isis heeft James Foley onthoofd, een Amerikaanse fotojournalist die twee jaar geleden al door Isis ontvoerd was. Een aselecte trekking blijkbaar. Zomaar een Amerikaan. Een trofee die nu goed van pas komt nu Amerika Isis stellingen bombardeert.Isis heeft geprobeerd de situatie nog wat meer uit te nutten. Miljoenen dollars losgeld geëist. Altijd een duivels dilemma dat losgeld. Je wilt betalen om de familie hun James terug te geven. En tegelijkertijd weet je dat je, als je betaalt, er op kunt wachten dat de volgende Amerikaan dan wordt gegijzeld. De VS heeft niet betaald. Ook niet nadat de familie een mailtje met aankondiging van de executie van Isis had gehad. Gewetenloos. Koelbloedig.
En niet dat de VS zich verder afzijdig heeft gehouden van Foley. Ze hebben – zo wordt nu bekend – deze zomer een groep commando’s in Syrie gedropt om Foley en andere gevangenen te bevrijden. Op zich een goed opgezette actie, maar de gevangenen bevonden zich niet op de opgegeven locatie. Er ontstond een vuurgevecht tussen de VS-commando’s en de Isis, waarbij het de commando’s lukte om veilig en wel per helikopter te ontsnappen.
In een filmpje zie je Foley in oranje hemd geknield zitten met een in zwart gehulde islamstrijder naast zich met mes in de hand. De islamstrijder vertelt dat Amerika hen het recht op een islamitische staat niet kan ontzeggen. Blijven ze dat doen dan zal er meer rood bloed vloeien van Amerikaanse burgers.
Ergens snap ik niet dat mensen hier warm voor lopen. Voor een kalifaat dat gebaseerd is op zwart en rood. Dood en verderf. Ik bespeur geen positief doel. Geen hoop. Geen liefde. Enkel angst en dogma. Wat is de zin van dit alles. En – in de meest positieve zin dan maar – wat is het uitzicht voor de moslims die hier nu zo warm voor lopen? Beseffen ze dat ze als schapen – hoofd voor hoofd – naar de slachtbank worden geleid?