Verplichtingen, problemen en gebeurtenissen kunnen te veel spanning geven. Zegt de thuisarts. Meestal gaat het dan over één persoon. Ik heb het in deze blog niet over één persoon maar over Nederland. Lukt het ons niet iets aan die situatie te veranderen of anders met de spanning om te gaan, dan raken we met z’n allen overspannen. Overspannenheid geeft psychische en lichamelijke klachten, zoals piekeren, opvliegendheid, slaapproblemen, moeheid, hoofdpijn en duizeligheid. We kunnen dan niet meer goed functioneren in de politiek, op straat, naar mensen die anders zijn, in de onderlinge omgang, op sociale media. Doet zich iets spannends voor dan reageer we meteen opvliegend. We reageren zeer geprikkeld als het om een Oekraïne kwestie gaat, of over zwarte piet, of over het weghalen van een kerststukje. Of we piekeren juist over alle veranderingen en verslechteringen die ons treffen. ‘Hoe moet dit ooit weer goed komen’. En helaas, we zijn er nog niet. In maart zijn de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Onze nationale overspannenheid zal gepaard gaan met ongekend harde woorden. In februari zal een (geestelijke) storm over Nederland razen.
Herstel is mogelijk. In Frankrijk zien we dat de rel rond het weghalen van een kerststalletje (om moslims niet te bruuskeren) iets moois in zich heeft. Of het nou symbolisch is of niet, een aantal Fransen gaat nadenken over hun wortels. Ik hoor weer dat ze ooit een christelijke natie waren, ver voordat de verlichting toesloeg. Er worden banden aangehaald met die christelijke wortels, er wordt voorzichtige verwantschap gevoeld met die oeroude kerk. Er worden normen en waarden benoemd die bij hun christelijke cultuur horen. Zo’n proces van herbronnen geeft – ook in een angstvallig seculier land als Frankrijk – de mogelijkheid van rust. Omdat je na eindeloos stuurloos zwalken op een zee van meningen en meerderheidsbewegingen eindelijk vaste grond vindt die het horizontale gedoe overstijgt. Het geeft je houvast, rust, relativeringsvermogen en perspectief. En dat is een goed middel tegen zowel opvliegendheid als gepieker. Ik hoop dat dit geluid breder zal gaan leven in Frankrijk. En dat Nederland hier iets van zal proeven en overnemen. Goed voor onze ziel.
Om onze nationale overspannenheid de rug toe te kunnen keren en niet collectief uitgeput te raken (nationale burnout) hebben we in ieder geval nodig dat we rust nemen. Politieke rust door goede leiders die gaan voor het landsbelang en oog hebben voor jou en mij. Maatschappelijke rust door media die gaan schrijven over de trots en bescheidenheid van ons land, onze mensen. Onderlinge rust door elkaar op te zoeken, te bemoedigen, te delen en de gewone onbenullige maar zo waardevolle dingetjes van het leven weer samen te doen. Bloemetje bij de buren, keertje opstaan in de bus, leuke plaagstootjes. Als die bewegingen eenmaal gaan lopen dan kunnen we samen oplossingen bedenken. Een gewoon gesprek voeren over ons samen leven, ons heerlijke Nederlandje en hoe we de toekomst voor ons zien. Hebben we ook minder digitaals nodig om ons geluk te delen. 😉 Met als derde stap dat we die oplossingen gewoon gaan uitvoeren. Zonder gemekker en met hoop. Omdat collectief vertrouwen is hersteld.