Geplaatst op maart 18, 2013

Een van de kids wil een stukje van mijn moestuin. Dus een stukje moesttuin. En dat juich ik alleen maar toe. De Schepper heeft ons rijkelijk toebedeeld als het gaat om de plantjes. Het tempo is overzichtelijk en daardoor voor de kids heel educatief. De kleuren zijn prachtig divers gemaakt en daardoor heerlijk om naar te kijken. De geuren zijn gratis bijgeleverd en ruiken heerlijk. Ah, wat een weelde om mens met moestuin te zijn.

Een van de tics (er zijn er vele) die wij als gezin hebben is dat we deze moestuin in onze eigen bescheiden achtertuin hebben gecreëerd. Natuurlijk handig als er een supermarktoorlog uitbreekt of als de elektriciteit een paar maand uitvalt, maar met name gezond, dichtbij, fris, gul, basic, goedkoop, educatief dus en gewoon ontspannend. Alleen al die fantastische geur van een tomatenstruik of van tijm etc. Herkenbaar? Laat anders maar zitten.

Maar een van de kids wil dus een stukje van de moestuin. MIJN moestuin. ‘Gewoon een stukje pap’. Dus dan denk ik in termen van 33 cm x 33 cm waar de vier bolletjes de grond in kunnen. Maar neen, eenmaal in de moestuin werd een stuk van zo’n 70 bij 70 cm aangewezen. Je kent dat wel, zo’n gebaar als van een veldheer die op de kaart aangeeft waar gevochten moet worden. Daar ongeveer.

Ik nog een poging gedaan: ‘maar wat ga je daar allemaal in verbouwen dan?’ Maar daar ging het dus niet om. Het ging er om of ik de proef kon doorstaan van het loslaten, het overgeven van moestuingrond in de handen van mijn kids. Welnu, ik ben overstag gegaan. Oke, jij je 4.900 cm2 grond. Woppa, wat een getal als je dat zo neerschrijft. Maar ik laat het gaan en zal af en toe wat tranen op het perceeltje plengen (wat dan mogelijk ook het enige door mensen toegediende vocht wordt… ;). ‘Ja pap, ik zal er helemaal zelf voor zorgen. Hoef je niets aan te doen’.

En dat herinnert me weer aan het feit dat het voor de aarde heel goed is om eens in de zeven jaar een jaar braak te liggen. Dus dat is win-win. Of het wordt een heerlijk bebouwd stukje moestuin waar kid-lief intens van geniet en wat ik om die reden graag uit handen geef. Of het wordt een jaartje braakliggen als bouwgrond voor mijn lollorosso van volgend jaar…!

Zo zie je maar: Papa zijn is niet saai. Be a blessing as a papa!