Geplaatst op januari 25, 2013

Hoe spreken je kids jou aan? En hoe spreken ze anderen aan? Ik ben zelf opgegroeid met ‘u’ en ‘papa/mama’. Later werd dat ‘u’ en ‘vader/moeder’ en dat is nog steeds zo. ‘U’ heeft als voordeel dat de verhoudingen duidelijk zijn. Er ligt respect in, van eer. Geen vragen over het gezag. Maar ook afstand en geen gelijkwaardigheid. Mijn vrouw en ik hebben besloten toch voor ‘jij’ te gaan. Omdat we zelf de nadelen van ‘u’ hebben ervaren. Voor een deel dus reactief. Maar ook omdat we het mooi vinden om onze kids dichtbij te laten komen. Het klinkt ook vertrouwelijker dan ‘u’. Betekent wel dat wij ons extra moeten inspannen om het gezag intact te laten en duidelijk aan moeten geven welke woordkeuze we wel en niet tolereren. ‘He joh’ gaat er bij ons niet in bijvoorbeeld. Daar zeggen we dan meteen wat van en dat snappen de kids heel goed.

Ik vind het fijn dat mijn kids me met ‘papa’ aanspreken. Daar zit die zelfde vertrouwelijkheid in. Ik ben benieuwd hoe dat gaat als ze groter groeien. Of het dan ‘papa’ blijft of toch ‘pa’ of ‘vader’ wordt. We zullen het allemaal wel zien en wat mij betreft is dat de keuze van elk van de kids om daarin te kiezen.

Wat anders is het bij buren, kennissen, gemeenteleden, familie. Daar moet je iets verzinnen. En zeker bij je vrienden. Want hoe wil ik dat de kids mijn vrienden aanspreken? Neem nou Ronald. Spreken ze hem aan als Ronald? Als ome Ronald? Als vader van? Als meneer? Als buurman Ronald? De tijd van meneer is denk ik geweest, behalve als het echt oude mensen zijn. En de tijd van enkel voornamen daar voelen we ons (nog) niet zo happy bij. Ze mogen ons ook niet bij onze voornaam noemen. Als andere kids dat wel mogen dan is dat verwarrend voor onze kids. En ‘ome’ of ‘oom’ vinden we voor de kids ook verwarrend omdat een oom een familielid is. Ik vond het vroeger ook wat raar om iemand ‘oom’ of ‘tante’ te noemen die dat eigenlijk niet was.

Nou ja, zo zoekt iedereen zijn eigen weg hierin. We woonden in Drenthe toen we daar van iemand hoorden dat hij zich als ‘papa Roel’ voorstelde. Dat vonden we wel een leuke. Want je hebt je eigen papa, maar kunt dus ook andere papa’s tegenkomen. Dus vandaar dat ik mij ‘papa Dick’ liet noemen en vandaar dat deze blogs van PapaDick zijn.

Wat zijn jouw ervaringen? Hoe ook, be a blessing as a papa!