Geplaatst op januari 2, 2013

Iedereen wil aangeraakt worden. Of je nou -0, 2, 10, 15, 46 of 100 bent. Meteen even en nootje: dus wees gul als je omgaat met alleengaande mensen. Ik denk dat er onder hen veel nood is als het gaat om het ‘alledaagse’ aanraken. Ik heb aanraken tot het laatst bewaard omdat er van de vijf liefdestalen voor je kind veel mis gaat rond het aanraken en veel goed kan gaan rond het aanraken. En ook wel omdat ik dit wel een wat gevoelig onderwerp vind.

Je kind aanraken gebeurt al voor de geboorte. Het kind beweegt vanaf de conceptie in alles met de moeder mee. Neemt dus ook alle stress, lachbuien, geluk en ongeluk van de moeder mee. Ik zie vaak jonge moeders een hand op de buik leggen of de buik strelen. Allemaal mogelijkheden om met dit jonge kind te communiceren. Zodra het kind geboren wordt kun je het direct aanraken en dat is dan ook de bedoeling. Ik heb al eens eerder geschreven dat ik zelf niet zo’n baby-vader ben, maar belangrijk is het wel! Ik ken vaders en moeders die het kind eindeloos op de buik laten liggen of meedragen. Hulde! Zo geef je het kind veiligheid, koester je het. Laat je het kind voelen dat je van haar houdt. Daarna wordt het kind steeds groter en neemt het aanraken steeds weer andere vormen aan. Totdat ze tieners zijn neem je ze bij voorbeeld op schoot, knuffelt ze, aait ze. Met een van mijn kids heb ik ook een ingewikkelde ‘high five’ bedacht. Ook dat is aanraken. En als family hebben we de gewoonte dat wie aan tafel in het midden zit van de twee anderen tegelijkertijd een kus op de wang krijgt. En onze tafelsamenstelling wisselt voortdurend. En als je dus bij ons als gast toevallig in het midden terecht komt… ?

Bij tieners gaat het er iets anders aan toe. Stevige arm om de schouder, kus op de wang, lekker leunen en tegen elkaar aan hangen, high five en soms even op schoot. Ach, het maakt niet zo veel uit hoe je het uit als papa, als je het maar uit en niet zoiets hebt van ‘he, je bent nu toch wel te groot om aangeraakt te worden’. Dat laatste is dus bull shit! Remember: iedereen wil liefdevol aangeraakt worden. Wisselt natuurlijk. Voor de een is het haar favoriete liefdestaal, voor de ander is het een nice to have.

Maar aanraken heeft twee kanten. Stelling: kinderen die onvoldoende (liefdevol) aangeraakt zijn lopen groot risico op latere leeftijd in psychische problemen te komen. Couveuse babies kennen vaak een moeizame start. Niet omdat ze ook maar iets te kort komen aan eten, drinken, warmte. Maar omdat ze te weinig liefdevol aangeraakt (kunnen) worden. Daarnaast denk ik dat kinderen die weinig door hun ouders aangeraakt worden later moeilijk aansluiting vinden met hun medemens, zich onveiliger voelen. Er is vast wel ergens een wetenschappelijk onderzoek te vinden dat die gedachte onderbouwt ?

Er wordt ook heel veel liefdeloos aangeraakt. En dan bedoel ik niet zozeer de therapeutische tik. Een andere blog zal ik wat gaan schrijven over hoe ik aankijk tegen het straffen van je kind. Ik bedoel in dit verband meer de ruwheid, de lompheid waarmee je je kind kunt afstoten. En dit geldt zeker voor de vader. Veel mannen zijn toch wat in verlegenheid met aanraken en intimiteit. Weten niet goed hoe ze dat zo moeten doen dat het niet te soft gaat, wat hun imago als stoere vent afbreuk zou doen. Nu heb ik niet de illusie dat die doelgroep zich veel inlaat met Facebook. Maar toch voor deze vaders: als je je kind liefhebt, graag mag, niks op ze tegen hebt, wel leuk vindt of welke gradatie ook, raak ze dan liefdevol aan. Niet te ruig. Geen harde klap op de rug, niet expres schuren met je baard (ja, ik klier ze daar ook mee), niet pijnlijk in de houdgreep nemen, niet bewust pijn doen en op geen enkele manier sexueel aanraken. Nee, wees een beetje galant, respectvol alsof je het eerste date is ?

Daarmee heb ik nog een gevoelig onderwerp aangeboord. Raak je kind nooit sexueel aan, ook niet als het er om vraagt. Ik denk dat papa’s zich dat niet kunnen veroorloven. De meeste mama’s kunnen het (kleine) kind op een hele gewone, natuurlijke, vanzelfsprekende manier aanraken, ook in de sexueel gevoelige gebieden. Maar ik denk dus dat papa’s daar weg moeten blijven. Omdat (de meeste) mannen (sexueel) aanraken bovenaan hun lijstje van liefdestalen hebben staan en gewild of ongewild daar op gericht zijn. Dat vraagt een gezonde afstand naar je kind op dit gebied.

Well, dit zijn zo mijn gedachten en ervaringen, maar ik lever ze graag in voor betere hoor. Laat je niet ontmoedigen, maar go for it as a papa!