Posted on February 11, 2014

De grote statements rond deze winter zijn: ‘wat winter’, ‘hoezo winter’ en ‘wie winter’

Wat winter. Geen sneeuw gezien hier in Noord-Holland. Het ijs bleek net niet dik genoeg om ons konijn te houden. Gelukkig zat hij dicht bij de kant en mankeert er niks aan zijn kniepezen… Maar verder lijkt deze winter het meest op een kruising tussen een late herfst (regen, wind, guur) en een vroeg voorjaar (krokussen, narcissen en andere bollekes). Toegegeven, het is af en toe wat kouder en ik heb twee keer moeten krabben. Eén keer aan mijn hoofd vanwege al die bacteriën die maar niet doodvriezen. En één keer de auto ivm een miniem vorstlaagje. Vandaar dat de meest vergaande vorm die we er uit kunnen persen ‘wat winter’ is.

Hoezo winter. De Nederlander zit in spagaat deze winter. Zijn ene hersenhelft heeft een hekel aan koud, vindt sneeuw maar griezelig en lastig en glad maar glad. Heeft het liefst dat deze donkere maanden zo snel mogelijk voorbij gaan. Van deze kant hoor ik ‘van mij hoeft het niet meer’. ‘Nee joh, de winter is voorbij’. ‘Lekker door naar de zomer’. ‘Kan mij niet snel genoeg voorbij gaan’. De andere hersenhelft kijkt koortsachtig wanneer het kwik omlaag gaat. Of er al geschaatst kan worden en of de Tocht der Tochten met een ‘it giet oan’ over elf vaderlandse sloten uitgestort kan worden. Van die kant hoor ik ‘Je weet maar nooit’. ‘In 19xx hadden we ook pas in maart sneeuw’. ‘De elfstendentocht in 19xx was ook pas eind februari’. Beiden hersenhelften komen bij elkaar in die ene opmerking ‘hoezo winter?’.

Wie winter. Who pays, who cares? Nou, deze winter wordt in ieder geval niet gewonnen door de schaatsenfabriek. En ook Unox mag straks massaal rookworsten in de aanbieding doen. Misschien krijgen we straks allemaal bij de ochtendkrant een rookworst bijgevoegd om er maar van af te komen. Doen! De tieners die onze mutsen en sjalen breien in bedompte kamertjes in Bangladesh en India kunnen het ook even wat rustiger aan doen. En de sneeuwschuivers die al maanden in de winkel te koop zijn kunnen terug naar het magazijn. Allemaal verliezers. Maar wie winter dan wel? Ja, dat is een lastige. De pakketdiensten misschien. Er kan meer gereden worden. En we bestellen wat af via internet. Ik zie dagelijks die anonieme bestelbusjes met hun anonieme pakjes rondrijden. Discreet zetten ze de auto pal voor mijn oprit zodat niemand ziet of het een goedkope doos van 12 of een duur kistje van 6 is. Per saldo komen de spullen dus sneller bij je thuis. Wie winter? Nou, wij allemaal dus. Althans, als je glas half vol zit…

Hoe ook, als deze winter één ding duidelijk wordt dan is het wel dat we het weer ontvangen zoals het tot ons komt. De pragmatische positivist ervaart een ‘weer gelukt’ omdat hij het weer in zijn (tijdelijke) voordeel heeft beïnvloed. En de pessimist constateert dat het weer niet gaat zoals hij wil en verzucht ‘weer niet gelukt’ ;).