Iemand van wie ik behoorlijk enthousiast word is Stefanus. Wat moet dat een fijne vent geweest zijn. Een man vol van genade en kracht. Een prachtige combinatie dus van nederigheid, dienstbaarheid en je afhankelijk weten aan de ene kant en kracht, aanstekelijk enthousiasme, inzet en doelgerichtheid aan de andere kant. Bij Stefanus had genade en kracht een diepere dimensie. De Heilige Geest woonde in hem. Door zich voortdurend open te stellen voor het werk van de Heilige Geest was hij er vol van. Genade betekende dat hij zich vernederde voor God, zijn diensten aan God aanbood en zich van Hem afhankelijk wist. Kracht betekende dat hij energie van God kreeg om zijn werk te doen, aanstekelijk enthousiasme in zijn hart kreeg van de Heilige Geest. Sterker nog, de Geest maakte hem in discussies veruit de baas over anderen door de grote overtuiging en scherpzinnigheid waarmee hij sprak. Zijn verlangen om God te dienen en te volgen maakte hem doelgericht om die dingen na te streven die God wilde. O ja, Stefanus deed wonderen en grote tekenen. Verbaast me niks. Het was het direct gevolg van het feit dat hij vol van de Geest was. ‘En deze dingen zullen de gelovigen volgen’…

Niet zo gek dat als de oudsten van de gemeente om zich heen kijken wie een goeie zou zijn om de wat verwaarloosde Grieks sprekende weduwen te verzorgen, ze Stefanus aanwijzen. Een aantal dingen zijn daarbij interessant. In de eerste plaats de criteria die ze hanteren, de profielschets. Het moeten zijn 1. mannen 2. 7 stuks  3. vol van de Geest en van wijsheid, gave van de Geest. In de tweede plaats is de motivatie interessant. Ze willen iemand aanwijzen omdat zij als oudsten te veel op hun bordje kregen. Ze willen zich focussen en op tijd dingen delegeren. In de derde plaats is interessant dat de oudsten zich willen toeleggen op hun kerntaak, namelijk Bijbelonderwijs en gebed. That’s it. Deze oudsten zijn dus geen mensen die zich laten dichtslibben door oeverloos vergaderen over alles wat los en vast zit in de gemeente. Geen commissies, projecten, verslagen, acta, synodes, classes etc. etc. Het zou maar afleiden van hun kerntaak. Het mooie is dat het Woord vervolgens de vrije ruimte krijgt en dat allerlei mensen en zelfs een heel legertje priesters tot geloof in Jezus komen. God zegent deze manier van gemeente zijn blijkbaar.

Stefanus doet zijn werk goed, maar is een doorn in het oog van de joodse leiders. Tel maar op. Legertje priesters overgelopen. Wonderen. Tekenen. Woorden van wijsheid. Brrr, dat doet te veel aan Jezus denken… En ze schuiven mensen naar voren die beweren dat Stefanus kwaad spreekt over God en over Mozes. Van Mozes moest je afblijven, naast Elia de belangrijkste. Mozes was de man die hun de Torah had gegeven. Het naar voren schuiven van kwaadsprekers was een beproefd middel om mensen uit de weg te ruimen. Bij Naboth, bij Jezus en nu dus bij Stefanus. Ze pakken Stefanus op en willen hem doden. Op dat moment begint Stefanus te stralen. Net zoals Mozes straalde toen hij van de berg Horeb kwam en langdurig met God had opgetrokken. Zoals Jezus die even dat moment met Mozes en Elia had. Het stralen van Stefanus heeft dus iets te maken met zijn intense omgang met God. Dan begint Stefanus een gloedvol en emotioneel betoog ter verdediging. Het is een geschiedenisles en toch ook weer niet. Een goede vriend en theoloog vertelde me laatst dat het bijzonder is dat Stefanus de historie nogal vrij interpreteert. Hij volgt niet precies de Bijbellijnen, maar kleurt hier en daar in. Net als ik doe in deze blogs 😉 Stefanus krijgt steeds meer vuur in zijn betoog. ‘Beseffen jullie wel dat jullie kerkleiders de hele geschiedenis stelselmatig halsstarrig en koppig zijn geweest? Welke profeet hebben jullie niet gedood? En waar heeft het allemaal toe geleid? Dat je Jezus niet herkend hebt als de Messias. Jullie hebben Hem gedood die geen zonde heeft gedaan’.

Dan wordt Stefanus gestenigd. Maar voordat het zover is kijkt hij vol verbazing, verrukking en verlangen naar boven. ‘Ik zie Jezus!’ Wow, de rillingen lopen me over de rug. ‘Ik zie Jezus staan aan de rechterhand van God!’. En terwijl hij wordt gestenigd roept Stefanus twee dingen ‘Heer Jezus, ontvang mijn geest’ en ‘Heer, reken hun deze zonde niet toe’. Woorden die ook Jezus bij zijn kruisiging gesproken had. In Stefanus herken je Jezus. Maar het grootste effect van het leven van Stefanus moet nog komen. Net als Simson, die bij zijn sterven meer impact had dan in zijn hele leven. Er volgt een razzia, geleid door Paulus, de man die later één van de grootste voorvechters van het evangelie van Jezus zal worden. De gemeente wordt uit elkaar getrokken en de gemeenteleden vluchten overal naar toe. Door de dood van Stefanus blijft het evangelie niet hangen in Jeruzalem, maar verspreidt het zich razendsnel over de toenmalige bewoonde wereld!

Lessons learned: 1. Sommige mensen hebben door of na hun sterven meer bereikt dan in hun hele leven. 2. Oudsten en ouderlingen moeten zich bezig houden met Bijbelonderwijs en gebed. 3. Als je intens met God omgaat is dat van je gezicht af te lezen. 4. God vindt het belangrijk dat we goed omgaan met geestelijke leiders; naar hen luisteren. 5. Aan de manier waarop je met vreemdelingen omgaat kun je zien hoe het met je hart is. 6. Als je vol van de Geest bent dan kun je genade en kracht verwachten. 7. Het is niet de bedoeling dat de gemeente op een kluitje blijft zitten, maar dat we de wereld in trekken om in woord en daad van betekenis te zijn. 8. Verkijk je niet op mensen; grote tegenstanders van het geloof kunnen grote voorstanders worden als God ze aanraakt. 9. Bidden heeft veel effect. 10. Wat dom van de duivel om Stefanus te laten vermoorden…