dood verloren bij de schillen
wil ik naar mijn vader trug
maar zou hij mij nog wel willen
ben toch voor hem weggevlucht

kon er toen echt niet meer tegen
vroom gedoe, gebakken lucht
en maar bidden om een zegen
die niet kwam; ik ben gevlucht.
toen begon – dacht ik – het leven
uit mn plaat de hele dag
want het leven duurt maar even
sta niet stil, maar slaan die slag
totdat al mn geld dus op was
jankend zat ik in de shit
zoek het nou maar lekker uit gast
ooit mijn vrienden, nu dus dit
laat mij varkensschillen vreten
jullie lekker aan het bier
zijn me vast allang vergeten
leven heeft geen zin meer hier

dood, verloren bij de schillen
wil ik naar mijn vader trug
maar zou hij mij nog wel willen
ben toch voor hem weggevlucht

wat zou pa nu van me denken
liet hem lekker in de steek
zou hij mij vergeving schenken
of krijg ik een hele preek
hoop dat hij daar voor mij klaar staat
en me accepteert als knecht
dat hij mij er zomaar in laat
sta bepaald niet in mijn recht
ergens weet ik dat zijn armen
altijd open bleven staan
en dat ik mij mocht gaan warmen
in zijn liefde; ben gegaan
kom daar thuis staat hij te wachten
had daar al die tijd gestaan
ik was steeds in zijn gedachten
ben voor hem nooit weg gegaan