Geplaatst op februari 12, 2013

Even een wat rare opmerking: we leven in een rare wereld. En als je dat niet herkent zou je uit deze twee zinnetjes kunnen afleiden dat ik wat raar ben. Voordat je gaat denken dat ik echt van het padje ben geraakt zal ik verklaren wat ik bedoel.

Tegenwoordig willen we twee dingen. We willen geen hokjes meer maar open grenzen, transparantie, helderheid, harmonie, tolerantie etc. En we willen ook een veilig hokje om in te leven en we willen ook graag alles wat zich buiten ons afspeelt een hokje geven zodat we het kunnen begrijpen. Op beide punten doe ik een heel stuk mee in deze ontwikkelingen en verzet ik mij er met hand en tand tegen. Welnu, laat ik raar zijn. Het zij zo. Be my guest.

Weg met de hokjes en de zuilen. Ik wil graag dat mijn kind zich vrijuit kan ontwikkelen. Dat het zich uitspreekt en uitstrekt. Nieuwe kansen pakt. Heerlijk om te zien hoe ze zich in muziek en zang bijvoorbeeld kunnen uiten. Zich thuis voelen bij Jezus. Hoe ze begaan zijn met vrienden en vage kennissen. Ik wil graag dat ze als christen omgaan met iedereen, ongeacht ras of geloof. Smaakmakers zijn in de wereld. Als papa heb ik dan zoiets van: leef! Pak je kansen, zeg wat je wilt. Laatst had er eentje buiten gespeeld en zijn broek was smerig geworden. Men, heerlijk toch! Die broek gaat wel weer door de wasstraat van huismans.wordpress.com. Wat heb ik vroeger een plezier gehad tijdens al die struintochten door de weilanden. Lekker leven als een kruising tussen een marinier en een varken. Hm, je maakt zelf maar iets van deze metafoor. Beetje dus van wat Prediker in de Bijbel schrijft: geniet van je jeugd terwijl je realiseert wie je bent.

Hokjes graag! Eigenaardig genoeg ploppen er vervolgens allerlei nieuwe hokjes op. De school is er bijvoorbeeld door vervuild. Je kind is hoogbegaafd, laagbegaafd, heeft ADHD (Altijd Druk Heet Dat), is te dik of te dun, heeft allergieën, is sociaal een maatje te klein of te groot, heeft een leerachterstand, een pukkel of een rugzakje, heeft… HALLO, DIT IS GEWOON MIJN KIND! Je wordt toch knettergek van al die hokjes? In het bedrijfsleven is het niet anders hoor. Je komt al in de ‘rijp voor ontslag’ bak van de manager als je linkeroorlel iets te groot of je bilnaad iets te klein is. Want een werknemer moet zonder vlekje zijn, gemodelleerd voldoen aan competentieprofielen. Ik hoorde laatst van een Administratief Medewerker die een of andere therapie moet gaan volgen omdat er wat sociaal moet worden bijgespijkerd. Hallo boppers denk ik dan, wanneer accepteren we weer dat een Administratief Medewerker wat introvert is? Dat is gewoon de aard van de beesje. En dat je van die personen niet moet verwachten dat ze gaan voldoen aan jouw moet-in-dit-pashokje-passen-mentaliteit? Wanneer hebben we die hokjes allemaal gemaakt eigenlijk vraag ik me verbijsterd af.. Wanneer is de school een plaats geworden dat we allemaal wat hebben en dat we het opwindend vinden om voor die allemaalwatters speciale programma’s te ontwikkelen zodat je bevestigd wordt in je hokkie? Kijk, soms moet er wat gebeuren natuurlijk omdat sommige kids gewoon niet kunnen aarden in de klas en er ongelukkig van worden. Aha, mooi criterium. Niet: waar wordt de BV Nederland beter van maar: waar wordt het kind gelukkig van? En als je maar lang genoeg geduld hebt wordt de BV Nederland daar ook beter van!

Het wordt tijd voor de lente. De deuren en ramen open. Lekker op straat BBQen. Loofhutten bouwen. AllemaalWat meenemen. Kom er bij. En laat het kind gewoon zichzelf zijn please. Hier en daar beetje sturen en push en pull maar daarbinnen gewoon lekker puh. Be a blessing as a papa!