de tijd is rijp maar hij nog niet
zo gaat dat als je tiener bent
je pakt de dromen die je vader liggen liet
maar een ding telt: ben ik vandaag verwend
de meiden gaan hem lang niet snel genoeg
hij plukt er hooguit een per week
die hij wel lekker vindt, zo uit de kroeg
maar het gevoel bleef, dat op honger leek
hij stilt zijn trek met digitale beelden
een hete droom trekt op zijn scherm voorbij
en toen die hem ook verveelden
klonk ergens in zijn hoofd: kom toch bij mij.
maar ook die rode lampen zeiden
op den duur niets meer
dan holle woorden van anonieme meiden
het was geen honger meer, het deed nu zeer
toen hij tenslotte eenentwintig jaren was
trof hij een lieve, liefdevolle vriendin
die deed alsof het leven begon, nu pas
maar dat ging er bij hem niet in
want goedbeschouwd had hij zijn leven al gehad
hij had geprutst, getest, versierd, weggegeven
al wat hij had. Maar wat was hij zichzelf nu zat
want hij besefte dat hij zich nu niet meer kon geven
had hij maar geluisterd naar een oud maar wijs advies
eerst trouw beloven, sex voor die tijd leidt tot niets.
23 september 2010