Geplaatst op maart 11, 2013
Als werkende papa schiet het er wel eens bij in. Dat je bij je kids gaat kijken als ze gewoon hun dagelijkse ding doen. School, muziek, vriendjes, sport, spelen, bedgaan. Dat soort dingen. Gaan toch vaak aan je dagelijkse ritme voorbij. Toen ik in loondienst werkte ging een groot deel van die dingen in ieder geval aan mijn neus voorbij. Als ik een hele dag had gewerkt had ik daarna behoefte aan eten, ontspanning en rust. Dus kwamen de kids op zaterdag en zondag wat in beeld.
Gelukkig heb ik een lieve vrouw die mij vanaf het allereerste begin gestimuleerd heeft om niet achter mijn krant weg te duiken, in computergames op te gaan of uren achter de TV te hangen. Allemaal heel leuk, ware het niet dat je de tijd met je kids nooit weer krijgt, terwijl je in het aanleunbestaan – gebit in het bruiswater – uren computergames kunt spelen en zolang TV kunt zappen dat je jezelf ’s morgens met de hond in je nek en de afstandsbediening in je hand op het kleedje voor de TV aantreft (invuloefening: ZAP = Zeer A…. Persoon).
Dus toch maar dat vleugje energie dat je in je lijf kunt vinden inzetten voor je kids. Meer dan waard. Voor een belangrijke vergadering kun je ook dingen opzij zetten – remember, ik weet waar ik over praat -, dus waarom niet voor het volleybaltoernooi van je dochter? Voor de rest houden je kids je voortdurend scherp (als dat niet zo is moet je je echt zorgen gaan maken over je rol als papa). ‘Zeg pap, waarom blijf jij nooit kijken met judo?’ klinkt het dan. Dan kan ik natuurlijk roepen dat ik hem vrijwel alle dagen naar school breng, naar bed breng, gisteren nog door hem verslagen ben met Cartan, met hem eet enzo. Maar ja, daar gaat het nu even niet over. En inderdaad, ik rij erheen en haal weer op. Toernooitjes ben ik er (winnen, roem, bekers, vergelijk vaders langs de lijn met voetbal) maar het gewone wekelijkse trainen ben ik er niet. Belangrijke momenten om je rol als papa aan te spiegelen. Is het liefdestankje van mijn kid gevuld? Besteed ik genoeg aandacht aan haar, aan hem? Ik wil nou eenmaal geen afwezige vader zijn, maar een aanwezige. En de tijd raast voorbij. Enig idee wat je twee weken geleden gegeten hebt? Nou dan !
Be there! En be a blessing as a papa!