Heer, soms lijkt het
zaad dat ik steeds zaai meer
op een pluisje in de wind;
het gaat voorbij,
mijn oog gaat verder
naar iets anders dichterbij. Ik zie niet
hoe mijn pluisje U verwarmt;
hoe U het verder draagt en brengt
naar ergens verderop;
het landt daar in Uw aarde en U vindt
een ander voor het water, nog één
voor het onderhoud, terwijl het levend
troost vindt in Uw zon. Groeit door
tot eindelijk mijn oog
het weer kan zien. Verrast ben ik
als U mij naast U roept en mij
die bloem laat zien, vertelt dat
ik en velen meer. Hem
plukt en toevoegt
aan Uw eeuwige boeket.
Dick Tillema, 13 januari 2021